ای قبله‌گه خوبان، ای مظهر زیبایی
تو شهره‌ی شهر از حسن، من شهره به رسوایی
گر با تو جفا کردم، دانم که خطا کردم
چون عذر گنه خواهم، شاید که ببخشایی
دانی که پریشانم، از کرده پشیمانم
بی روی تو نالانم، در گوشه‌ی تنهایی
خوناب جگر هر دم، از دیده روان کردم
از دیده‌ی خون‌بارم پیدا شده دریایی
ای لعبت نیکویم، دل‌دارِ پری‌رویم
من راه وفا پویم، شاید که تو بازآیی